Брест цайзын сүүлчийн хамгаалагч
Хонгилд ороход хөгшин настай биш, туранхай эр зогсож байв. Тэр малгайгүй, урт саарал үс нь мөрөн дээр нь ширэлдэн буусан байв. Тоосгоны тоосноос болж илжирсэн хүрэм, өмдний урагдсан нүхээр хавдсан, шархалсан өвдөг харагдаж байв. Хэт цонхигор царайтай, хөлнийх нь хар хуруунууд нь үдээсгүй урагдаж хатсан гуталны цаанаас харагдаж байв. Тэр эгц босоо зогссон ч, толгойгоо өндийлгөж, дээшээ харалгүй нар луу үхмэл харцаар харав. Гөлийсөн харцтай нүднээс нулимс хяналтгүй урсаж байв.
Бүгд чимээгүй болов. Цэргүүд, офицерууд, генерал дуугүй байв. Алсын зайнаас ажлаасаа орхин зогсох эмэгтэйчүүд чимээгүй болж, тэнд бүгдээрээ дуугүй болцгоов, Одоо бүгд энэ баримал шиг хатуу, хөдөлгөөнгүй гантиг мэт хүн дүрсийг харав...
Генерал...
"Таны нэр, овог нэр хэн бэ?"
"Би Орос цэрэг."
Дуу хоолой нь сөөнгө ч хамаагүй чанга сонсогдож байв.
Энэ хүн удаан хугацаанд чимээгүй амьдарч байсан бөгөөд дуугаа хянах чадвар нь тун муу байв.
Свитски хариуг нь орчуулахад, Генерал дахиад асуув.
“Ноён Генерал таныг цол, овог нэрээ хэлэхийг хүсч байна ...”
Свитскийн хоолой чичирч, уйлах мэт болсон ч, үнэндээ уйлсангүй, чичирсэн гараараа хацар дээрхи нь нулимсаа арчив.
Танихгүй хүн гэнэт толгойгоо аажуухан эргүүлж, харцаа салгалгүй Генерал тийш харан зогсов.
Зузаан сахал нь хачин хөдөлгөөнөөс болоод чичирч байв.
"Юу, генерал, орос хэлээр хэдэн алхам байдгийг та одоо мэдэж байна уу?"
Эдгээр нь түүний сүүлчийн үгс байв. Свитски зарим нэг ерөнхий асуултыг орчуулж байсан боловч үл мэдэгдэх хэсэгт чимээгүй болж, түүний хараагүй нар руу харж байв.
Генерал толгой дохин байв.
Тэр юу ч харалгүй шууд алхав, гэхдээ моторын дууг чиглэн шулуун алхана. Бүгд байрандаа зогсож байсан бөгөөд тэр хавдсан, хөлдсөн хөлөө цэгцлэн бэрхшээлтэйгээр ганцаараа алхав.
Гэтэл гэнэт Герман дэслэгч жагсаалын үеэр тушаал, чанга дуугаар хашгирч, цэргүүд өсгийгөө хавсарч зэвсгээ дээш болгов. Германы жанжин жаахан эргэлзсэний эцэст гараа малгай дээрээ өргөв.
Тэрбээр эргэлдэж, дайсны зүг аажим аажмаар алхаж байв.
Гэхдээ тэр эдгээр хүндэтгэлийг хараагүй бөгөөд бүх хүндэтгэлийн нэр төр, алдар суу, амьдралаас болон үхлээс дээгүүр байлаа.
Р.Сайхан-Уул
Энэ мэдээ танд таалагдаж байвал LIKE хийгээрэй. Танд баярлалаа.
